Waar anderen zich druk maken of hun werk vervangen wordt door AI, maak ik me druk om wat anders. In mijn lessen zangles of presentatie streef ik naar zingen en spreken vanuit het hart.
Het zijn magische momenten tijdens mijn zanglessen. Het moment dat iemand liefde opzoekt in zichzelf en een lied met gevoel zingt. Ik hoor en ik voel die liefde. Binnen het lied hoor ik welk couplet de leerling goed in het gevoel zit en waar hij het gevoel kwijtraakt. Op het moment dat het er wel is, voel ik het aan mijn lijf. Ik krijg het een beetje koud of kippenvel. Ik kijk niet altijd naar de zangleerling. Mijn ogen zijn ook vaak op de bladmuziek gericht. Daarom weet ik dat het niet met ‘het zien van de leerling’ te maken heeft. Deze magische momenten gebeuren maar af en toe. We werken immers ook aan zangtechniek, adem en ademsteun. Die overigens wel weer kunnen bijdragen aan het ervaren van zingen vanuit je hart.
Lees meer
Ik help mensen die spreken in het openbaar spannend vinden. Dus ik ging voor vandaag even mijn eigen toolbox langs. Sowieso moest ik de angst niet wegduwen. Dat heeft in het verleden meer kwaad gedaan dan goed. Liever de angst in de ogen kijken of anders gezegd: de spanning omarmen. Als sprekers slappe armen of benen krijgen van de spanning, leer ik ze van te voren een krachtpose aan te nemen. Ik deed het vandaag met: ‘Ik kan dit!’
Maandag ging het anders.
Ik kreeg de kans om te speechen bij Toastmasters Gouden Raad in Eemnes. In de middag las ik de email met de vraag of ik een speech kon geven voor, nog diezelfde avond. Ik had nog ander werk, die middag, maar schatte in dat ik het wel zou redden.
Ik kwam wat nerveus in Eemnes aan. Maar geen vervelende nervositeit. Meer eentje van ‘Ik heb er zin in!’ Ik vroeg me vooral af of ik de volgorde van mijn punten wel genoeg in mijn hoofd had. De rest zou wel loslopen. In mijn broekzak had ik een kaartje voor het geval dat. Het kaartje bleef in mijn broekzak. Volgens mij ging de speech prima. De feedback was ook heel positief.
Ik merkte eigenlijk dat ik die speech heel vlot in elkaar had gezet. Toch wijd ik dat aan de keren dat ik er veel tijd in heb gestoken. Als je een aantal keer uitgebreid je speech hebt voorbereid, dan word je er sneller en beter in. Je ziet eerder hoe je structuur in je speech kan brengen en je kent de tools om het publiek betrokken te houden. Als je altijd zomaar wat doet, dan blijf je aanrommelen.
Het was een leuke ervaring om te speechen met een korte voorbereiding. Maar wat is nou de conclusie? Hoe uitgebreid bereid je jezelf voor?
Oefen je speech ook MET publiek! Liefst meerdere keren. Je zult zien dat je lijf anders reageert met publiek erbij. Je leert omgaan met spanning, je merkt waar je minder goed in het verhaal zit en je oefent met het onverwachtse. Is er geen groep onbekenden voorhanden, speech dan voor je buurvrouw, partner of familielid. Speech je online, dan oefen je met online publiek.
Dinsdag speechte ik in België/Hasselt (online). Ik ben me namelijk aan het voorbereiden op de volgende ronde voor de speechwedstrijd van Toastmasters International. Ik had het verhaal al goed in mijn systeem zitten. (Ik heb dit verhaal immers al verteld bij mijn eerste wedstrijd.) Ik werd aangekondigd en ik hoorde de titel: 'Three Multiply Ten!'. Ik moest even schakelen....De ogen waren al op mij gericht. Mijn speech is gewoon in het Nederlands en de titel is gewoon '3x10'.
En hóe dat dan in mijn brein gaat....
Ik heb ‘storytelling’ als vorm gekozen voor deze speech. Verhalen worden steeds vaker onderdeel van speeches. Cijfers en statistieken worden zo weer vergeten, maar als je je boodschap in een verhaal verpakt, dan is deze makkelijk te onthouden. Het is een goede manier om je punt te maken.
Daarnaast laat je je menselijke kant zien door een persoonlijk verhaal te vertellen. Hierdoor leert men jou kennen, de persoon achter het bedrijf.
Mijn verhaal is waar gebeurd. Ik heb het geschreven n.a.v. de online speechwedstrijd van Toastmasters International. Op 6 februari 2021 was mijn debuut: Ik deed voor het eerst mee aan de clubwedstrijd, georganiseerd door Toastmasters Morgenstond. De video is een live opname van deze wedstrijd.
Waar ik normaal contact leg door de mensen in de zaal aan te kijken, heb ik nu een second screen waar ik contact kan leggen met het publiek. Ik kijk zoveel mogelijk in de camera van mijn eerste scherm, maar als ik een vraag stel dan kijk ik naar de reacties op het tweede scherm. Mijn bevindingen deel ik daarna, door weer in de camera te kijken van het eerste scherm.
Mijn kinderen zijn 14 en 11 jaar en ik merk dat ik niet meer zo vaak zin heb om een spelletje met ze te spelen. Maar voor dit spel ben ik zeker te porren. Het is een gezellige activiteit en.... je oefent meteen je communicatieve vaardigheden!
Hoe gaat het spel?
Je gooit de verteldobbelstenen en om de beurt vertel je een verhaal met de afbeeldingen als leidraad. Je kan alle 9 dobbelstenen gebruiken, of je begint met een kleiner aantal. Volgens de beschrijving is er slechts één regel: elk verhaal is goed! Ik geef je wat ideeën hoe je jezelf kan uitdagen.
Van de week gaf ik les aan een klant op het gebied van spreken en speechen. Hij had van mij de opdracht gekregen om een persoonlijk verhaal te vertellen als inleiding van een bespreking. Deze klant vertelde online waar zijn hart sneller van gaat kloppen en waarom het onderwerp van de bespreking hem persoonlijk raakte. Ik hing aan zijn lippen en werd enthousiast. Ik realiseerde me ineens dat deze communicatiemethode IJZERSTERK is. Juist voor online meetings! Juist nu!
En toen was daar het Coronavirus in Nederland. De scholen gingen dicht en de halve wereld ging online werken. Hét moment om te onderzoeken hoe mensen dit ervaren.
Je vindt het totaal niet nodig om zenuwachtig te zijn. Je hebt vaker voor een groep gesproken. Je weet wat je wil zeggen en je vindt het ook niet erg als je een foutje maakt. Je hebt immers geleerd mild te zijn voor jezelf. Waarom komt dan de spanning in je lijf toch weer naar boven? Je bestempelt het als irreële angst, totaal onnodig. Flauwekul!
En toch gebeurt het je….
De troonrede voorlezen aan zo’n groot publiek. Ga d’r maar aanstaan! Wanneer Willem-Alexander richting de troon loopt, zie ik de spanning op zijn gezicht. Kort kijkt de koning de zaal rond en dan begint hij….
Willem-Alexander spreekt met een prachtige rust. Duidelijk en verstaanbaar. Het is niet zijn eigen verhaal, maar het regeringsbeleid. Dat maakt het, dat hij het keurig en correct moet oplezen. Geen flauwekul, geen hip taalgebruik, Niet teveel spelen met dynamiek. En hij doet dat uitstekend. Drie kleine versprekingen. Ze zijn totaal niet storend. Een kniesoor die daar oplet. Zou zijn lijf tekeer gaan van binnen?
Liedtekst 'Als ik op een dag merk'
Als ik op een dag merk dat je oud bent
Een leven lang getrouwd bent
Klaar met het gesjouw bent
Als ik op een dag merk dat
J’ een vlek in je jurk laat
Niet zo snel weer op staat
Het praten niet meer vlot gaat
.....
De eerste keer dat ik dit hoorde vroeg ik verbaasd: “Mel, wat betekent dat? Dat is toch geen woord?” “Jawel”, antwoordde een kind, “bijvoorbeeld in: Hou je mel!” “Oooh, je bedoelt: muil!”. Ik moest er van grinniken. “Dat is met een ‘ui’ en niet met een ‘e’. “
Het eerste voorbeeld heeft een alliteratie, waardoor het klinkt als een klok en het tweede voorbeeld heeft een climax. Zo kun je goed naar het applaus toewerken.
