De troonrede voorlezen aan zo’n groot publiek. Ga d’r maar aanstaan! Wanneer Willem-Alexander richting de troon loopt, zie ik de spanning op zijn gezicht. Kort kijkt de koning de zaal rond en dan begint hij….
Willem-Alexander spreekt met een prachtige rust. Duidelijk en verstaanbaar. Het is niet zijn eigen verhaal, maar het regeringsbeleid. Dat maakt het, dat hij het keurig en correct moet oplezen. Geen flauwekul, geen hip taalgebruik, Niet teveel spelen met dynamiek. En hij doet dat uitstekend. Drie kleine versprekingen. Ze zijn totaal niet storend. Een kniesoor die daar oplet. Zou zijn lijf tekeer gaan van binnen?
Ik heb de troonrede zojuist op ‘uitzending gemist’ gekeken. Ik kom net terug van mijn boekpresentatie, die ik vandaag mocht geven. Ik sprak voor een vertrouwde club mensen. Ik hield mijn boek omhoog en merkte dat mijn handen trilden. ‘Goh,’ dacht ik. ‘Toch weer meer reactie van mijn lijf, dan ik had gedacht’.
Nu zie ik Willem-Alexander. Hij doet het voor de zevende keer, maar natuurlijk vindt hij het ook spannend. Ik kijk of zijn blaadjes trillen. Nee, ze trillen niet. Zijn handen leunen geregeld op zijn bovenbenen. ‘Slim’, denk ik. Op deze manier merk je niet dat je handen trillen. Dat voel je pas als je de blaadjes, of in mijn geval het boek, omhoog houdt.
Waar anderen letten op de baard van Willem-Alexander, de hoedjes van de vrouwen, de jurk van Máxima en natuurlijk de inhoud, hoor ik de inhoud en voel ik met de koning mee. In meer of mindere mate voelen we spanning bij het geven van een presentatie, speech of spreken in het openbaar. Dat is een gegeven. Deze spanning wegduwen heeft geen zin. De spanning kan hierdoor op korte of langer termijn heftiger terugkomen. Het is dus handig om te leren hoe je met deze spanning om kan gaan.
Ik vind dat koning Willem-Alexander het uitstekend gedaan heeft! Wil iemand van mijn netwerk, mijn complimenten doorgeven aan de koning?
Mirjam Lammertink
Spreken & Speechen
geschreven op 17 september 2019